Kırıkkale Ağıtlarının Freud’un Yas ve Melankoli Kavramları Işığında Analizi

Özet

Bu araştırmada, Kırıkkale ağıt yakma geleneği ve Kırıkkale ağıtları bu bağlamda özel bir vurgunun yanı sıra  duygusal ifadenin, anlam arayışının ve toplumsal dayanışmanın bir aracı olarak nasıl işlediği bağlamında incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca Freud’un yas ve melankoli kavramları çerçevesinde incelenmiştir. Araştırma, nitel araştırma metodolojisi benimsenmiştir. Kırıkkale’de yakılan ağıtlarla ilgili bu analiz, ağıt yakanların kayıp, içsel çatışma ve melankoli süreçleriyle başa çıkma çabalarını anlamaya yöneliktir. Kayıp ve yas deneyimi evrenseldir ve hayatın bir gerçeğidir. Ağıtlar, sözlü düzlemde ölüm sürecini anlatan, duygusal bir ifade biçimi olarak müzikal yapıya uygun olarak geliştirilen araçlardır. Ağıtlar ölümün habercisi olarak işlev görür. Ölüm sonrasında, geride kalanların yaşamlarının yeniden denge bulmasına ve belirsizliklerin sona ermesine katkıda bulunan yönlendirmeler içerirler. Araştırma sonucuna göre; melankolinin, kaybın anlamını anlama ve bu kaybı entegre etme sürecini içerdiği öngörüldüğünde, ağıt yakmanın, ağıdı yakan kişilere bu anlam arayışında bir zemin oluşturmaktadır. Ayrıca ağıt topluluk içinde paylaşıldığında, bireye toplumsal destek ve bağlantı sağladığı ortaya çıkmıştır. Böylece melankoli sürecini sonlandırmada ağıtların etkin bir rolü olduğu sonuçlarına varılmıştır.