Psikolojik İyi Oluş ve Aile Aidiyetinin Evlilik Uyumuna Etkisi

Psikolojik İyi Oluş ve Aile Aidiyetinin Evlilik Uyumuna Etkisi


Özet Görüntüleme: 143 / PDF İndirme: 4

Yazarlar

Anahtar Kelimeler:

aile aidiyeti, evlilik uyumu, evlilik, Psikolojik iyi oluş

Özet

Bu çalışmanın genel amacı, evli bireylerde psikolojik iyi oluş ve aile aidiyetinin evlilik uyumu üzerindeki etkisini araştırmaktır. Evlilik kişisel olmaktan ziyade sosyal bir ilişki haline geldiği için çatışmalar ve gerçekleşen uyumun derecesi kişilerin psikolojik iyi oluş ve aidiyet duygularının birlikte incelenmesi açısından bu araştırmanın önemini ortaya çıkarmaktadır. Araştırma ilişkisel tarama modeli olarak tasarlanmıştır. Bu araştırmanın evreni, İstanbul ili Kadıköy, Esenler, Maltepe ve Kartal ilçelerinde yaşayan evli bireylerden oluşmaktadır. Analiz sonucunda, psikolojik iyi oluşun kadın ve erkeğe göre değişmediği; evlilik uyumu hususunda kadınların daha olumlu tutumları olduğu; yaş düzeyi arttıkça psikolojik iyi oluş ve evlilik uyum düzeylerinde azalmaya işaret ederken aile aidiyeti tutumunda bir artış olduğu tespit edilmiştir. Eğitim seviyesinin yükselmesinin aile aidiyetini olumlu yönde etkilediği; evlilikte uyumu arttırdığı belirlenmiştir. Katılımcıların gelir düzeyi arttıkça psikolojik iyi oluş skorlarının azaldığı; aile aidiyeti/evlilik uyumlarında farklılık olmadığı bulunmuştur. Evlilik süresi arttıkça evlilik uyum tutumunun azaldığı; aşk evliliği yapan bireylerin skorlarının yüksek olduğu, görücü usulü evliliklerde psikolojik iyi oluşların yüksek olduğu; aile aidiyet açısından en iyi evliliğin aşk ve görücü usulü evlilik olduğu tespit edilmiştir. Çocuğu olanların psikolojik iyi oluş durumlarının ve evlilik uyumlarının düşük olduğu ortaya çıkmıştır. Psikolojik iyi oluş ve aile aidiyetinin evlilik uyumu davranışını etkilediği tespit edilmiştir. Bu sonuçlara ilişkin önerilerde; ebeveynlerin çocuk yetiştirme eğitimlerine önem verilebilir, mali konularda bilinçlenerek ekonomik durumlarıyla daha etkin bir şekilde başa çıkabilir ve bu da psikolojik iyi oluşlarını olumlu yönde etkileyebilir. Ebeveynlere, çocuklarıyla daha katılımcı, yakın ve destekleyici bir ilişki kurmaları konusunda rehberlik edilebilir. Danışmanlık hizmetleri aracılığıyla, ailelere çocuk gelişimi, duygusal ihtiyaçlar, iletişim becerileri ve sürdürülebilir aile ilişkileri konularında bilgi verilebilir. Okullarda gerçekleştirilen bireysel ve grup psikolojik danışma ve rehberlik faaliyetlerinde, özellikle psikolojik ihtiyaçların tatmininin bireylerin iyi oluşunu etkileyen önemli bir faktör olduğunu hatırlatması, bu profesyonellerin müdahale stratejilerini güçlendirebilir.

Referanslar

Aksüllü, N., & Doğan, S. (2004). Huzurevinde ve evde yaşayan yaşlılarda algılanan sosyal destek etkenleri ile depresyon arasındaki ilişki. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 5(1), 76-84.

Arshad, M., Mohsin, M. N., & Mahmood, K. (2014). Marital adjustment and life satisfaction among early and late marriages. Journal of Education and Practice, 5(17), 83-90.

Ayberk, Y., & Taylan, H. H. (2021). Değişen Aile Yapısında Aile İçi Sorunların ve Aile Aidiyetinin İncelenmesi (Cizre Örneği). Akademik Sosyal Bilimler Çalışmaları Dergisi, 225-242.

Ersanlı, K., & Kalkan, M. (2008). Evlilik ilişkilerini geliştirme kuram ve uygulama. Ankara: Nobel Yayınevi.

Ertan, Ö. (2002). The Role of attachment styles in partner pairing and satisfaction within marriage in critical and non-critical stages. (Unpublished master’s thesis). . Ankara: Middle East Technical University.

Güneş, F. (2018). Genç Yetişkinlerde Güvengenlik Ve Utangaçlık: Aile Aidiyet Duygusunun Ve Duygu-Düzenlemede Öz Yeterlik Algısının Belirleyici Etkisi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.

Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2013). Multivariate Data Analysis. Boston: Pearson Education Limited.

Jyoti, J. (2013). Impact of Organizational Climate on Job Satisfaction, Job Commitment and Intenti on to Leave: An Empirical Model. Journal of Business Theory and Pra, 11(2), 66-82.

Kamp Dush, C. M., Taylor, M. G., & Kroeger, R. A. (2008). Marital happiness and psychological well-being across the life course. Family Relations, 54(1), 211-226.

Karadağ, Ş., & Koçak, A. (2017). The role of inter family communication in marital adjustment: Case of Konya. Journal of Human Sciences, 14(2), 1093-1104.

Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kublay, D., & Oktan, V. (2015). Marital adjustment: The examination in terms of value preferences and subjective. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44), 25-35.

Kumcağız, H., Demir, Y., & Yılmaz, M. (2020). Evli Bireylerin Evlilik Uyumu ile İyilik Hali Arasındaki İlişki. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 371-383.

Musick, K., & Bumpass, L. (2012). Reexamining the case for marriage: Union formation and changes in well‐being. Journal of Marriage and Family, 1–18.

Saki, Ü. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Aile Aidiyet Düzeylerinin Spor Ve Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi,.

Soulsby, L. K., & Bennett, K. M. (2015). Marriage and psychological wellbeing: The role of social support. Psychology, 1349–1359.

Süataç, Ö. (2010). Marital adjustment research in terms of interpersonal style and anger. (Unpublished master’s thesis). Izmir: Ege University.

Şimşek, H., & Yıldırım, A. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Tabachnick, B., & Fidell, L. (2013). Using Multivariate Statistics. Boston : Pearson.

Yeter, N. (2019). Genç Yetişkinlerde Güvengenlik Ve Utangaçlık: Aile Aidiyet Duygusunun Ve Duygu-Düzenlemede Öz Yeterlik Algısının Belirleyici Etki. İstanbul: Marmara Üniversitesi.

Yayınlanmış

2023-07-29

Nasıl Atıf Yapılır

Hikmetoğlu, S. (2023). Psikolojik İyi Oluş ve Aile Aidiyetinin Evlilik Uyumuna Etkisi: Psikolojik İyi Oluş ve Aile Aidiyetinin Evlilik Uyumuna Etkisi. Yönetim Ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 90–101. Geliş tarihi gönderen https://jmedusci.com/index.php/pub/article/view/23

Sayı

Bölüm

Makaleler