Öğretmenlerin Yaşam Doyumu ile Yaşanılan Yer Algı İlişkisinin İncelenmesi
Öğretmenlerin Yaşam Doyumu ile Yaşanılan Yer Algı İlişkisinin İncelenmesi
Özet Görüntüleme: 86
/ 
PDF İndirme: 48
Anahtar Kelimeler:
Öğretmen, yaşam doyumu, yaşanılan yer algısıÖzet
Bu araştırmada öğretmenlerin yaşanılan yer algısı ile yaşam doyumluları arasındaki ilişki farklı demografik değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca öğretmenlerin yaşanılan yer algısının yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi çalışmanın temel amacıdır. Araştırma, ilişkisel tarama tasarlanmış olup çalışma grubunu Ankara ilinde görevli öğretmenler oluşturmaktadır. Araştırma sonucuna göre; öğretmenlerin yaşam doyumu ortalamanın altında ve yaşanılan yer algısı ortalamanın üstünde çıktığı görülmektedir. Öğretmenlerin yaşanılan yer algısı ve yaşam doyumu algılarının kadın ve erkeğe göre değişmediği; lisans ve lisansüstüne mezunu olmasına göre etkilenmediği; yaşa göre değişmediği; yaşanılan yer algısında evli ve bekara göre değişmediği ancak evli öğretmenler bekarlardan daha fazla yaşam doyumu algıladıkları ortaya çıkmıştır. Mesleki deneyimlerine göre 16 - 20 yıl arası ve 21 yıl ve üstü gruplar 11-15 yıl arası grubuna göre daha yüksek yaşanılan yer algısı sergiledikleri ve 16 yıl ve üzeri grup 6-10 yıl; 11-15 yıl ve 21 yıl ve üzeri gruplarına göre daha yüksek yaşam doyumu algıladıkları sonucu çıkmıştır. Ayrıca yaşam doyumu ile yaşanılan yer algısı öğretmenlerin yaşadığı yere göre değişmediği ortaya çıkmıştır. Oturduğu evin sahiplik durumunda ise lojmanda oturan grup geriye kalan diğer gruplara göre daha yüksek yaşanılan yer algısı sergiledikleri ve bana ait diyen grup kiracıyım diyen gruplara göre daha yüksek yaşam doyumu algıladıkları sonucu çıkmıştır. Öğretmenlerin yaşanılan yer algısı ile yaşam doyumu genel boyutları arasında anlamlı ve pozitif bir ilişki çıkmıştır. Son olarak öğretmenlerin yaşanılan yer algısı yaşam doyumlarını pozitif anlamda etkilediği ortaya çıkmıştır.
Referanslar
Akyüz, H., & Aydın, İ. (2020). Investigation of the relationship between leisure satisfaction and life satisfaction levels of ındividuals participating in physical activity education programs in civil society organizations. African Educational Research Journal, 211-220.
Anton, C. E., & Lawrence , C. (2014). Home is where the heart is: The effect of place of residence on place attachment and community participation. Journal of Environmental Psychology, 451-462.
Brown, G., Reed, P., & Harris, C. (2002). Testing a place-based theory for environ mental evaluation: An Alaskan case study. Applied Geography, 49-77.
Dağlı, A., & Baysal, N. (2016). Yaşam Doyumu Ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 1250-1262.
Demirci, İ., & Ekşi, H. (2017). Sinop'ta huzur ve mutluluk: İnsanın yaşadığı yeri nasıl algıladığı huzuru ve mutluluğu ile ilişkili midir? . 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi. İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.
Devine-Wright, P. (2009). Rethinking NIMBYism: The role of place attachment and place identity in explaining place-protective action. Journal of Community and Applied Social Psychology, 426-441.
Diener, E., Gohm, C., Suh, E., & Oishi, S. (2000). Similarity of the relations between marital status and subjective well-being across cultures. Journal of Cross-Cultural Psychology, 419–436.
Fernandez-Ballesteros, R., Zamarron, M. D., & Ruiz, M. A. (2001). Contribution of socio-de mographic and psychosocial factors to life satisfaction. Ageing and Society, 25-43.
Fried, M. (2000). Continuities and discontinuities of place. Journal of Environmental Psychology, 193-205.
Karaaslan, İ., Uslu, T., & Esen, S. (2020). Beden eğitimi öğretmenlerinin mesleki tükenmişlik, iş doyumu ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Journal of Healthand Sport Sciences, 7-18.
Morriss, J., Saldarini, F., & Van Reekum, C. M. (2019). The role of threat level and intoleran ce of uncertainty in extinction. International Journal of Psychophysiology, 1-9.
Öter, Ö., & Dağlı, A. (2022). Öğretmenlerin Yaşam Doyumunun Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 219-244.
Özdevecioğlu, M., & Aktaş, A. (2007). ariyer bağlılığı, mesleki bağlılık ve örgütsel bağlılığın yaşam tatmini üzerindeki etkisi: İş-Aile Çatışmasının Rolü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1-20.
Özer, M., & Karabulut, Ö. (2003). Yaşlılarda yaşam doyumu. Geriatri, 72-74.
Ramkissoon, H., Smith, L. D., & Weiler, B. (2013). Testing the dimensionality of place attachment and its relationship with place satisfaction and pro environmental behaviours: A structural equation modelling approach. Tourism Management, 552-566.
Rask, K., Astedt-Kurki, P., & Laippala, P. (2002). Adolescent subjective well-being and realized values. Journal of Advanced Nursing, 254-263.
Schmitter, C. (2003). Life satisfaction in centenarians residing in long-term care. Bulletin of Educational Research, 147-180.
Sönmez, M. (2016). Communication and Happiness Relationship. Istanbul: Marmara University Institute of Social Sciences.
Şimşek, H., & Yıldırım, A. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Tabachnick, B., & Fidell, L. (2013). Using Multivariate Statistics. Boston : Pearson.
Tartaglia, S. (2012). Different predictors of quality of life in urban environments. Social Indicators Research, 1045-1053.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Yönetim ve Eğitim Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
