Sürdürülebilir Sanat Bağlamında Ekolojik Sanat
Sürdürülebilir Sanat Bağlamında Ekolojik Sanat
Özet Görüntüleme: 154
/ 
PDF İndirme: 83
Anahtar Kelimeler:
Ekoloji, sanat, sürdürülebilirlikÖzet
Bu araştırma, sanatın bireylerin ve toplumun çevresel davranışlarını nasıl şekillendirdiğini açıklamaktadır. Literatür, sanatın çevresel davranışı şekillendirmede bir rolü olabileceğini öne sürmektedir. Ancak bunun nasıl veya hangi koşullarda meydana gelebileceği konusunda açıklık bulunmaktadır. Bu nedenle, sanatların çevresel davranışı bireysel düzeyde ve bireylerin birikmiş eylemleri aracılığıyla toplumsal düzeyde şekillendirme yollarını tanımlanmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Bu inceleme ile toplumu ekolojik sürdürülebilirliğe doğru yönlendirmede sanatın rolünü açıklanması amaçlanmaktadır. Sanatların çevresel davranışı nasıl etkilediğini açıklamak için kavramsal bir çerçeve geliştirilmiştir. Kavramsal çerçeve, çevresel etkilerin bireylerin eylemlerinin toplamı olduğunu ve sosyal psikoloji literatürü ile tutarlı olarak, bireysel davranışın kısmen tutumlar, inançlar, bilgi, alışkanlıklar ve empati yoluyla etkilendiğini kabul edilmektedir. Bu faktörlerin her biri cinsiyet, sınıf, istihdam, kişilik, aile, akran grubu ve benlik kavramı gibi kişisel özelliklerden etkilenmektedir. Sanat, çevresel koşullara, bağlamlara ve krizlere bir yanıt ve bunların somutlaşmış halidir. Davranışı etkileyen faktörleri ve aynı zamanda gerçek davranışı etkilemek için iletişim ve bilgi oluşturmaya yardımcı olmak, doğal çevre için empati yaratmak ve ekolojik olarak sürdürülebilir kalkınma ile bütünleşmektir.
Referanslar
Adcock, L., & Ballantyne, R. (2007). Drama as a tool in inter pretation: practitioner perceptions of its strengths and limita tions. Australian Journal of Environmental Education, 31-44.
Alexander, V. (2003). Sociology of the Arts: Exploring Fine and Popular Forms. Malden: Blackwell Publishing.
Belfiore, E., & Bennett, O. (2006). Rethinking the Social Impact of the Arts: A Critical-historical Review. Centre of Cultural Policy Studies. Warwick: University of Warwick.
Birge, D., Mandhan, S., Qiu, W., & Berger, A. M. (2019). Potential for sustainable use of trees in hot arid regions: a case study of Emirati neighborhoods in Abu Dhabi. Landscape and Urban Planning, 5-19.
Creswell, J. W. (2013). Demir)Araştırma deseni: Nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları (4. Baskı Çev. edt: S.B. Demir). Ankara : Eğiten Kitap.
Curtis, D. (2011). Towards a culture of landcare: the arts in community capacity building for natural resources management. Journal of Environmental Assessment Policy and Management, 673-696.
Curtis, D. (2012). Articulating a critical voice: artists who ‘rattle the cage’ for the environment. S. Bingham içinde, The Art of Social Critique: Painting Mirrors of Social Life (s. 490-495). Lexington Books.
Curtis, D. J., Reid, N., & Reeve, I. (2014). Towards ecological sustainability: observations on the role of the arts. Surveys and Perspectives Integrating Environment and Society, 1-14.
Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Griskevicius, V., Cialdini, R., & Goldstein, N. .. (2008). Social norms: an underestimated and underemployed lever for ma naging climate change. International Journal of Sustainability Communication , 5–13.
Hersperger, A. M., Bürgi, M., Wende, W., Bacău, S., & Grădinaru, S. R. (2020). Does landscape play a role in strategic spatial planning of European urban regions? Landscape and Urban Planning, 4-12.
Jackson, T. (2005). Motivating Sustainable Consumption: A Review of Evidence on Consumer Behaviour and Behavioural Change. Guildford: University of Surrey.
Kagan, S., & Kirchberg, V. (2008). Sustainability: a New Frontier for the Arts and Cultures. Waldkirchen: Verlag fur Akademische Schriften.
Kent, R. (2010). In the Balance: Art for a Changing World. Sydney: Museum of Contemporary Art.
Luo, Y., Wu, J., Wang, X., Zhao, Y., & Feng, Z. (2021). Understanding ecological groups under landscape fragmentation based on network theory. Landscape and Urban Planning, 2-14.
Marchetti, G. M., & Scapini, F. (2003). Use of multiple regression models in the study of sandhopper orientation under natural conditions. Estuarine, Coastal and Shelf Science, 207–215.
Merriam, B. S. (2013). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber, Çev. edt: Selahattin Turan,. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Mills, D., & Brown, P. (2004). Art and Wellbeing. Strawberry Hil ls. NSW: Australia Council for the Arts.
Newman, P. (2000). Ethics and urban sustainability: civil society and hope.
Reeve, I. (2009). Analysis of Bigfoot project surveys. Report to Leapfish Environmental Education, Institute of Rural Futures. Armidale: University of New England.
Szerzynski, B. (2002). Ecological rites: ritual action in environmental protest events. Theory, Culture and Society, 51–69.
Trewin, D. (2002). Measuring Australia’s Progress. Canberra: Australian Bureau of Statistics.
Wu, J., Lin, V., & He, Q. (2019). Residential landscapes in suburban China from the perspective of growth coalitions: evidence from Beijing. Journal of Cleaner Production, 620–630.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Yönetim ve Eğitim Bilimleri Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
